Hartaandoeningen zijn alle aandoeningen, die de structuur en de functie van het hart schaden. Het is een veelkomende aandoening bij honden, die bij meer dan één op de tien dieren voorkomt. Bij katten komt het voor als ze met veel overgewicht kampen, tevens komt het meer voor bij mannelijke katten.
De twee belangrijkste vormen van hartaandoeningen is een chronische aandoening van de hartkleppen en een hartspierweefselaandoening. In het eerste geval vermindert een lekkende hartklep de efficiëntie van het hart bij het pompen van bloed (dit is de meest voorkomende hartaandoening bij honden).
Bij hartspierweefselaandoening leiden veranderingen in de hartspier tot minder effectief pompen van het hart.
In de zwarte cirkel
bovenin het plaatje, ziet u de mitralisklep (de belangrijkste plek bij honden) deze klep sluit zichzelf niet tijdens de hartslag. Deze gaat open en dicht. Als deze dicht zou moeten zijn (wat dus niet gebeurd) lekt er bloed doorheen. De pompwerking functioneert slecht. Hierover kunt u ook verdere informatie over vinden in elke boek over mensen met hartaandoeningen.
Hartspierweefselaandoeningen zijn de meeste voorkomende hartstoornissen bij katten. (zwarte cirkel onderin plaatje). Hartaandoeningen ontwikkelen zich tot hartfalen wanneer het hart niet in staat is om genoeg bloed te pompen om de lichaamsweefsels te bevoorraden met voldoende zuurstof en voedingsstoffen.
Belangrijk
de eerste symptomen van hartaandoeningen zijn wellicht niet overduidelijk maar ze worden duidelijker als de ziekte doorzet. Als u twijfelt, raadpleeg dan uw dierenarts.
Er zijn verschillende symptomen die zich kunnen ontwikkelen bij dieren met een hartaandoening:
Sloomheid en weinig kracht
Flauwte en inzinking
Zich niet goed kunnen bewegen
Moeite met ademen, bijvoorbeeld snel en piepen
Herhaaldelijk hoesten
Gezwollen buik
Verminderde eetlust
Gewichtsverlies
gedeeltelijke verlamming van de achterbenen
U kunt natuurlijk zelf ook de hartslag controleren, voelen of deze regelmatig klopt. (voelen is niet hard drukken). Klopt deze onregelmatig of u vertouwd het niet laat dan uw dierenarts dit controleren. Als hij/zij een hartafwijking vermoedt, kan hij/zij u aanraden een onderzoek te laten uitvoeren zoals:
Radiografie:
Röntgenstralen kunnen verandering in grootte en vorm en positie van het hart aangeven, en tonen mogelijke ophopingen van vloeistof in de borstholte.
Electrocardiografie: (ECG)
Deze techniek registreert elektrische stroomsterkte opgewekt door het hart om het ritme te bepalen en om andere informatie over de hartfunctie te geven.
Echocardiografie:
Deze techniek gebruikt ultrageluid om de positie en beweging van de structuren in het hart te registreren en een misvorming bijvoorbeeld aan de hartkleppen aan te geven.
Metingen van de bloeddruk:
Dit is niet zo gemakkelijk als bij mensen, maar er zijn instrumenten die dit bij honden en katten vereenvoudigen
