De Turkse Van behoort tot de natuurrassen, d.w.z. het heeft zich zonder tussenkomst van de mens kunnen ontwikkelen. Het is het forsere, maar toch nog elegante neefje van de Turkse Angora. De eerste afbeelding dateert uit de periode dat de Romeinen Armenië bezetten (75-387 voor J.C.). Op een Romeins schild is een langharige kat te zien met twee kopvlekken en een gekleurde staart.
In 1933 kwamen de katten voor het eerst in West Europa, n.l. in Normandië.De heer Karulu uit Turkije nam twee poezen mee, waarvan er een drachtig was. De nakomelingen hebben zich vermengd met de lokale (huis)katten. Midden in de vorige eeuw werd de kat ontdekt door 2 Engelsen, Laura Lushington en Sonia Halliday.. Ze namen vijf rood met witte katten mee en zijn hiermee gaan
fokken. De Turkse Van zal in 1969 door de GCCF geregistreerd worden. Het betrof alleen de rood witte of zoals we hier zeggen de auburn witte variëteit. Een aantal jaren later gevolgd door Fife, CFA, TICA. Om ook de andere natuurlijke kleuren (zwart/wit, tortie/wit, de verdunningen en tabbies) erkend te krijgen is veel strijd geleverd.
auburn & wit, odd eyed Turkse VanDe vachtlengte is seizoen (in land van herkomst ’s zomers temparaturen tot plus 50 0C ’s winters tot min 40 0C) gebonden, zo kan de vacht na een hete zomer kort zijn, de staart verraad dan de langhaarfactor.Zodra het voorjaar wordt verliest hij in een korte periode veel haar.
Bij de gecastreerde dieren is dit minder uitgesproken. Invoer van katten uit Turkije blijft noodzakelijk om vers bloed te krijgen. Ze kunnen niet alleen gevonden worden in het gebied van het oude Armenië, maar ook aan de Turkse Riviera en Istanbul. Voor de meeste Turken is “onze” Van geen Van kat. De echte Van kat of Van Kedisi is een witte odd eyed kat, de haarlengte doet er niet toe. Onze Van wordt beschouwd als “mixed breed”en zijn dus gewone huiskatten.
tortie & wit, amber ogen Turkse VanDe Turkse Van is een kat van uiterste. Hij is een lieve, aanhankelijke kat en erg op de mens gericht. Er wordt gezegd, dat ze een persoon uitzoeken, maar hier heb ik nog niet veel van gemerkt. Ze zijn gek op bezoekers en proberen hun aandacht te trekken. Voordat je het weet ligt een speeltje aan je voeten en wordt het duidelijk gemaakt dat het weggegooid moet worden. Het spel van apporteren houden ze langer vol dan je soms lief is. Het zijn echte kletskousen, ze houden hele verhalen om iets duidelijk te maken. Ze geven ook ontkennend antwoord, wanneer ze ergens van beschuldigd worden met een intonatie heb ik dat gedaan ? Je kunt ze als een hond ook wel dingen aanleren. Het lopen in een tuigje, mits vroeg mee begonnen, is geen probleem.
torbie & wit, amber ogen Turkse VanZe zijn heel inventief, ze springen deuren open (ook als de deurkruk omhoog staat, dus draaiknoppen), maken o.a. koelkasten, snoepblikjes open en soms graven ze een tunneltje naar de tuin van de buren.
Ze worden ook zwemmende katten genoemd. Ze zullen o.h.a. niet een duik in het water nemen, zoals wij op een warme zomerdag, maar wel te water gaan tijdens de jacht. Spelen met water doen ze wel, dit gaat van het “uitgraven”van de drinkbak tot het in het water gooien van de speelgoedmuizen en ze steeds er weer uit halen. Afhankelijk wist ik niet waardoor de muizen zo vies werden. De kittens, die terecht zijn gekomen in huishoudens met een of meerde honden, sluiten vaak na enkele dagen al vriendschap De Turkse Van is een leuke huisgenoot, maar wanneer hij een pilletje moet slikken kan hij een echte wilde kat worden. Een overval terwijl hij slaapt is vaak de beste methode, echter wanneer het medicijn vanwege een kuur is wordt het lastig, na een paar dagen lukt het vrijwel niet meer er zonder hulp iets in te krijgen. Het showen met ze gaat tot een zeker punt goed en is niets meer te merken van het gedrag dat ze vroeger vertoonden (sommige keurmeesters zijn nog steeds een beetje huiverig). Het lang moeten wachten bij de Best in Show verkiezing, is nog vaak een probleem. Ze laten zich dan niet meer van hun goede kant zien ..
auburn & wit, amber ogen Turkse VanZe vergen weinig onderhoud wat betreft de vacht, wat je bij een grotendeels witte kat niet gauw zou verwachten. Daar ze geen wollige ondervacht hebben is een kambeurt per week voldoende. Wanneer ze buiten komen, zijn ze na een dag of 3 alle stof en vuil kwijt. Een wasbeurt is vrijwel nooit nodig.
