De historie van de Blauwe Rus.
Hoewel er verschil van mening bestaat omtrent de oorsprong van de Blauwe Rus, wordt toch algemeen aangenomen dat het ras zijn origine heeft in de omgeving van de Witte Zeehaven Archangelsk in het noordwesten van Rusland. Verder komen er tegenwoordig nog blauwe katten in de natuur voor in het gebied van de Kaukasus in Rusland. Verondersteld wordt, dat handeldrijvende zeelieden rond 1860 vanuit de Noord-Russische havenstad Archangelsk enkele blauwe katten naar Engeland meebrachten.
Deze katten onderscheiden zich van de Brittish Blue katten door een langer en slanker gebouwd lichaam en een minder ronde kop.
Ze hebben een tamelijk kleine, driehoekige kop met een lang gelaat. Opvallend bij deze Russische katten is echter hun vacht, welke uitzonderlijk dik, kort, zijdeachtig en zilverblauw van kleur is. Vooral over de speciale textuur van de vacht, aangepast aan het in Archangelsk veelal heersende poolklimaat, waren de toenmalige Engelse kattenliefhebber enthousiast. Ze werden daarom ook wel “Archangel-Blue” genoemd. Kortharige, effen blauwe katten vindt men echter ook in andere streken, met als gevolg dat Russisch Blauw ook wel wordt aangeduid als Maltese Blauwe Kat, Spaanse Blauwe Kat en Uitheems Blauwe Kat. In 1880 verschijnt de Blauwe Rus voor het eerst op tentoonstellingen. Ze werden ondanks aanzienlijke verschillen in dezelfde klasse als het Brittish Blue ras gekeurd. Het Brittish Blue viel door zijn pluizige vacht en gedrongen uiterlijk meer in de smaak bij het Britse publiek en de toenmalige keurmeesters. De Blauwe Rus kwam hierdoor in de verdrukking en raakte uit de mode.
Pas begin deze eeuw werd het ras door de keurmeester en publiek weer beter gewaardeerd. In 1912 werd eindelijk de beide rassen in de klassen Brittish Blue en Foreign Blue ingedeeld. Het Foreign Blue wordt steeds populairder, totdat de tweede wereldoorlog uitbreekt. Dankzij mevrouw Rochford bleven er gelukkig drie fokkatten over in Engeland. Door deze geringe populatie van de Blauwe Rus in Engeland werden er kruisingen met andere rassen gedaan, bijvoorbeeld met Blauwe Siamezen en Brittish Blue. Dit was voor het ras natuurlijk schadelijk, de specifieke kenmerken verdwenen meer en meer.
De amberkleurige ogen van de oorspronkelijke Blauwe Rus waren niet langer een kenmerk voor het ras. In 1950 wordt de Britse Standaard van de Blauwe Rus herzien. Onder Foreign Blue vallen dan “alle soorten effen blauwe Siamezen”, die maar weinig gelijkenis vertonen met de originele Russen. In 1965 besluiten enkele Russisch Blauw fokkers dit ras weer zijn oorspronkelijke uiterlijk terug te bezorgen. De Standaard wordt dan opnieuw herzien. In 1967 wordt de Russian Blue Association opgericht. Ook komt in de Standaard de vermelding dat ” het Siamese type” ongewenst is. Deze katten hebben een aantal dingen gemeen met de Nebelung en worden soms ook gebruikt bij het fokken van Havana's.
Het karakter
Het Russisch Blauw wordt vaak als een “kat voor individualisten” of een “kat voor kenners” aangeduid. Mede door het karakter van de kat wordt dit bevestigd. Het is een kat die een evenwichtige indruk en elegantie uitstraalt, en erg gehecht is aan zijn baas. Voor een buitenstaander kan hij wat schuw overkomen. Het is een kat die weinig eisen stelt aan de omvang van zijn leefomgeving, en is daarom uitermate geschikt op een flat . Het is wel een kat die gerespecteerd wil worden. Zijn stemgeluid is zacht. Bij een hechte relatie met z'n baas is het net of ze antwoord geven als er tegen ze gepraat wordt.
Aan lawaai en drukte hebben ze een hekel, maar beklagen doen ze zich niet. Ook voor een spelletje zijn ze als volwassen kat nog graag over te halen. Het is een sterk ras met weinig gezondheidsproblemen. In het algemeen wordt dit ras met het klimmen der jaren pas echt volmaakt voor wat het uiterlijk betreft.
Kenmerken
Het meest opvallende kenmerk van de Blauwe Rus is zijn dubbele vacht, die bestaat uit zeer dicht ingeplant kort haar, dat door sommigen vergeleken wordt met de vacht van een jonge zeehond.
Blauwe RusDeze vacht laat zien dat de Russisch Blauwe Kat van oorsprong uit polaire gebieden komt. De zilverglans wordt veroorzaakt door de bovenvacht waarvan de uiteinden van de haren minder gepigmenteerd zijn. De kleur kan variëren van licht-, midden-, of donker blauw. De vacht moet bij een volwassen kat egaal blauw zijn. Bij kittens ziet men vaak tabby-strepen in de vacht. Deze zijn meestal na een jaar volledig verdwenen. Bij de geboorte hebben deze katten blauwe ogen en het kan wel twee jaar duren voordat deze de gewenste groene kleur hebben gekregen. Het lichaam is langgerekt, stevig en toch sierlijk gebouwd, met lange slanke poten, sierlijke ovaalvormige voeten en een lange, spits toelopende staart. De voetzooltjes zijn donker en de neus leikleurig. Op de lange rechte hals een korte, wigvormige en vlakke kop.
Door de geprononceerde snorhaarkussentjes kan het soms lijken dat de kin minder naar voren staat. De oren moeten groot en puntig zijn, bijna transparant, breed aan de basis en recht op het hoofd geplaatst. Kortom de kat moet in z'n geheel een evenwichtige, harmonieuze indruk maken.In de zomermaanden kan de vacht door te veel zonlicht iets bruin verkleuren. Dit verdwijnt vanzelf weer.
Het verharen valt in vergelijking tot verschillende andere rassen erg mee. De kleur van de ogen kan, bijvoorbeeld wanneer hij opgewonden is, enigszins geel worden, hetgeen op een tentoonstelling als fout wordt aangemerkt.
De beoordeling van dit ras op tentoonstellingen is vaak heel verschillend en meer omstreden dan van welk ander ras dan ook. Hieruit blijkt, dat het beeld dat men van het ideale uiterlijk van het Russisch Blauw heeft, nogal uiteen kan lopen, ondanks de standaard.
Deze kat word wel eens door elkaar gehaald met de Chartreux.
