Geschiedenis Heilige Birmaan
Alle liefhebbers van Birmanen zijn er trots op dat er over dit ras een heuse legende bestaat!
Vroeger woonden er in Tibet een groep Kittah priesters die de God Song-Hyo en de Godin Tsun Kyan-Kse, met ogen als saffieren, aanbaden. Daarvoor bouwden ze prachtige tempels die omringd waren door hoge muren, ter bescherming van de in elke tempel aanwezige witte katten. In een tempel op de berg Lugh woonde een priester, Mun-Ha, waarvan men zei dat de God Song-Hyo zelf zijn gouden baard had gevlochten. Al Mun-Ha’s gedachten wijdde hij aan de Godin met naast hem de witte kat Sinh met goudkleurige ogen, een reflectie van de goudkleurige baard van zijn meester.
BirmaanOp een nacht werd de tempel overvallen en werd Mun-Ha vermoord, terwijl hij in aanbidding lag voor het beeld van de Godin. Sinh sprong op het hoofd van zijn vermoorde meester en keek strak in de ogen van de Godin. Op dat moment veranderde Sinh; zijn ogen werden net zo blauw als die van de Godin en zijn vacht kreeg een gouden glans, zijn poten, staart, oren en gezicht kregen de donkere kleur van de aarde, alleen zijn voeten, die het witte haar van zijn meester aanraakten, bleven stralend wit. Nog éénmaal draaide Sinh zijn kop in de richting van de bronzen toegangsdeur en de Kittah priesters slaagden erin de deur van de tempel te sluiten, zodat hen verder onheil werd bespaard.
BirmaanZeven dagen at en dronk Sinh niet, terwijl hij in de ogen van de Godin bleef kijken, en na zeven dagen overleed Sinh en nam zo de ziel van Mun-Ha mee naar Tsun Kyan-Kse. Zeven dagen later verzamelden de priesters zich om het beeld om te beslissen over de opvolging van Mun-Ha. Ook alle katten van de tempel verschenen en ze hadden net zo’n gedaante verwisseling ondergaan als Sinh, met ogen blauw als saffier, een gouden vacht, poten, staart, oren en gezicht donker als de aarde en de voeten stralend wit. In volmaakte stilte gingen ze allemaal om de jongste van de Kittah priesters zitten en zo werd deze de opvolger van Mun-ha. Dit was de wil van de Godin.
Rasstandaard Heilige Birmaan
BirmaanLichaam:
De Birmaan moet een enigszins gestrekt en middelzwaar lichaam hebben met korte, stevige poten en ronde voeten.
De kop:
De Heilige Birmaan heeft een krachtige schedel met volle, ronde wangen een een wat gewelfd voorhoofd. De neus is middellang, zonder stop en graag een stevige kin. De oren, niet al te groot en afgerond, en moeten goed geplaatst staan, dwz: niet te hoog op de kop, liever met wat ruimte ertussen. Men ziet de Birmaan graag met diepblauwe ogen, maar dit ligt ook aan de kleur van de kat. De ogen zijn er van diepblauw tot violet. De ogen mogen niet te rond zijn, eerder enigszins ovaal van vorm.
Vacht Heilige Birmaanacht:
De Birmaan heeft een lange tot halflange vacht, liefst met weinig of geen ondervacht en zijdeachtig van textuur. Een volle halskraag is gewenst. Het belangrijkste kenmerk van de Birmaan zijn de witte voeten oftewel handschoenen. Een Birmaan met een perfecte aftekening is heel moeilijk te fokken en daarom zijn kleine afwijkingen toegestaan. De aftekening moet wel echt wit zijn en het wordt als fout gezien wanneer het opzij omhoog loopt. Wij noemen dat een oploper. Bij de achterpoten moet het wit uitlopen in een punt, maar mag niet over de hak gaan. Het mooiste is het als de punten (sporen) gelijk zijn. De staart moet middellang zijn en een lekkere dichtbehaarde pluim hebben.
BirmaanKleur Heilige Birmaan
De Birmaan is een point kat, dit wil zeggen dat het gezicht, de poten, oren, genitaliën en staart een kleur(point) hebben. Daarbij is het lichaam licht van kleur. De Birmaan is er in verschillende kleuren, van donker tot licht. Sealpoint – donkerbruin, Bluepoint – blauwgrijs, Chocolatepoint – chocoladebruin, Lilacpoint – lichtblauwgrijs, Redpoint – rood, Creampoint – lichtrood. Al deze kleuren komen ook in tabby (gestreept) voor. De tortiepoint (gevlekt, lapjeskat) komt alleen in de eerste vier bovengenoemde kleuren voor, daar er al rood in tortie zit. Verder bestaat er ook nog een combinatie van tortie-tabbypoint.
Karakter Heilige Birmaan
We gaan bij de beschrijving van het karakter uit van algemene kenmerken. Geen een kat is natuurlijk hetzelfde. Men zegt dat de Heilige Birmaan in het algemeen geen schootkat is. Er zijn echter genoeg Birmanen die het heerlijk vinden op schoot. Ze zijn heel graag bij de baas of bazin, daar ze graag contact met de mensen hebben. Ze zijn speels, ondeugend en blijven lang jong, mits er genoeg vertier is.
BirmaanDe Birmaan is geen kat om de hele dag alleen thuis te zitten. In voorkomend geval is het beter om er een tweede kat bij te nemen. Dit is voor u makkelijker, daar de Birmaan veel aandacht vraagt en het is voor de kat gezelliger om er een speelkameraadje bij te hebben. De Birmaan kan met verschillende huisdieren opschieten, zo ook met een hond, zeker als hij dat van kleins af aan gewend is. Geef de Birmaan een lekkere krabpaal, waar hij zich heerlijk op kan uitleven, en elke kat zit graag hoog om alles te bekijken. Verder is het aan uzelf wat u het leukst vindt, een poes of een kater. De poezen kunnen echte meiden zijn, soms een kattekop, maar toch heel lief. De katers zijn gemoedelijker en forser van bouw. Maar welk geslacht u ook besluit te nemen; de Birmaan is en blijft een heerlijk ras!
